Bron NHD 11 januari 2008 ( Leo van Gelderen)
RAZORBLADE DANKT BESTAAN AAN HEIMWEE
Egmond aan den hoef - Razorblade dankt het ontstaan aan heimwee. Heimwee van de ouders van Remi Beukers die met hun gezin in 1968 terugkomen uit Australië. Remi is dan zestien. Ze vestigen zich in Egmond. De plek waar Remi (55) al weer jaren woont.
Zijn zus Olga speelt piano en Remi zingt wel eens mee. Als daar de twee neefjes Wilbert en Rein Beukers aan worden toegevoegd is een bandje geboren. Omdat de bassist ontbreekt, besluit Remi de bas ter hand te nemen. De naam: Howling Hurricane. Ja, inderdaad de band waar later ene Angela Groothuizen de zangpartijen voor haar rekening nam. Voor Remi bleek de Hurricane de opstap naar zijn volgende succes: Razorblade.
,,In 1974 begon Howling Hurricane op volle toeren te draaien. Ik heb trouwens nooit met Angela gespeeld. In '77 ben ik er uit gestapt en kwam zij. Maar toen was de band al een grote naam in het zalencircuit. Dat bleek wel, nadat ik uit de Hurricane stapte. De agenda stond vol, terwijl ik nog geen band had. Men boekte puur op mijn naam.''
Dus ging hij naarstig op zoek naar muzikanten. Uiteindelijk verzamelde Remi de volgende muzikanten om zich heen: Ruud Kersten (keyboard, zang), Peter Holleberg (sologitaar), Harry Reus (drums, zang) en Edwin Beukers (basgitaar, sax en zang). Tijdens de eerste optredens werd aan het publiek gevraagd een goede naam te verzinnen. En daar kwam de naam Razorblade uit.
Hoewel Remi uit Egmond kwam, staat de band te boek als een echte Streker formatie. ,,Al die jongens kwamen inderdaad uit De Streek en ik had verkering met Anita. Zij kwam uit Lutjebroek. We zijn in '81 getrouwd en hebben daar tien jaar gewoond.''
Over het begin van Razorblade zegt hij: ,,De eerste jaren waren we een echte rockband. Met mijn zussen Olga en Caroline als zangeressen. Maar daar kwam op een gegeven moment de klad in. Het publiek wilde wat anders. In '84 hebben we het roer helemaal omgegooid en werden we showband waar we die grote naam mee hebben opgebouwd.''
Geen band voerde de show zover door als Razorblade. Behalve dat er een stel rasmuzikanten op het podium stonden, was een optreden van de band letterlijk een knalfeest. Geen enkel effect werd geschuwd. Magnesiumbommen, vuurwerk, rookpotten. Niks was te gek. Om nog maar te zwijgen van de talloze verkleedpartijen. De roadies van de band waren voor een optreden soms wel vier uur bezig om alles op te stellen en te installeren.
WENKBRAUWEN
,,Het heeft me wel een paar wenkbrauwen en snorren gekost.'' Lachend: ,,We dokterden alles zelf uit. Als mijn vader en moeder een weekend weg waren, veranderde de keuken in een laboratorium. Dan was ik onder de afzuigkap altijd aan het zoeken naar het beste effect. En dan ging er wel eens iets mis. Al is het altijd goed afgelopen.''
De sensationele optredens van Razorblade bleven niet onopgemerkt. Jarenlang puilde de agenda uit. Ook in het oosten van het land. Tijdens het popweekend in Schagen schroomde Remi niet om hangend aan een hoogwerker met vuurwerk in zijn handen over het publiek te scheren. En bij het Stonesnummer 'Sympathy for the devil' stapte hij uit een doodskist. Zijn vrouw Anita vult aan: ,,Toen hij die kist had gekocht, werd hij bij ons in Lutjebroek afgeleverd in een lijkwagen. Iedereen in het dorp dacht dat er bij ons iemand was overleden.''
Uiteindelijk ging Razorblade aan het succes ten onder. ,,Er kwamen kinderen en we wilden minder optreden. Maar veel zaaleigenaren wilden ons minimaal vier keer per jaar. Of helemaal niet. Uiteindelijk hebben we gekozen voor het laatste. Ons laatste optreden was in De Paus in Lutebroek. Niet te geloven. Huilende fans en 1800 man binnen. Er stond een rij voor de deur die je zelfs met kermis niet ziet. Ons laatste nummer was 'Carry' van de band Europe.''
Eén keer in dat succesvolle bestaan speelde de band voor een lege zaal. Alleen de aanhang was mee. ,,Dat was in De Vergulde Vos in Oostwoud'', weet Remi zicht te herinneren. De kastelein had ons geboekt maar vergeten dat ook bekend te maken.''
Nu na al die jaren en plakboeken vol Razorblade staat Remi nog steeds op de planken. Nu bij Memphis. Opnieuw een coverband die er mag zijn.
Aanvullende Koppop -info
Razorblade ging op 1 januari 1978 van start in de Stadsherberg te Enkhuizen. Het show-element stond hoog in het vaandel, want met vele verkleedpartijen, rookeffecten en een enorme installatie, zowel voor geluid als het licht werd het aanwezige publiek kostelijk vermaakt. Gedurende hun bestaan wist deze cover- band een grote naam op te bouwen. Met hun aanstekelijke buhne-act en grote variatie aan materiaal ( Eagles, Uriah Heep, Fleetwood Mac, Rolling Stones, Queen, Linda Ronstadt, Deep Purple, Heart en Status Quo ) kreeg de band overal de handen op elkaar en trok volle zalen. Razorblade was onderdeel van de "stal" van organisatiebureau Henk Geels. De band werd opgericht door ex-Howling Hurricane Remi Beukers.Dick Dalmulder werd later vervangen door resp. Gerrit Bot en Cees v.d. Berg.
De LP bezetting bestond uit Cees van den Berg, Edwin Beukers, Remi Beukers, Ruud Kersten, Harry Reus en Rudi Ruitenschild. De produktie was in handen van Peter de Wijn en werd opgenomen in de Reel studio van Harry op den Kelder in Nibbixwoud. De presentatie vande plaat werd verzorgd door de destijds zeer bekende D.J. Alfred ´s morgens een zachte, ´s avonds een harde ' Lagarde.
Zanger Remi Beukers, eveneens uitgever van maandblad BUHNE ( 1978)
