Bron: Dagblad van West-Friesland- Editie Schagen - Voorjaar 2007
MILJOENEN PLATEN VERKOCHT EN TOCH ZORGEN OVER DE HYPOTHEEK
Winkel - Hij verkocht miljoenen platen en was in tientallen landen te zien. Tijdens zijn turbulente leven woonde Willem Duyn enige jaren in Winkel.
,,Die man heeft wat meegemaakt (ook door eigen schuld) en was daar heel open over.'' Het is een van reacties op het overlijden van Duyn op 4 december 2004. De toen in het Drentse Roswinkel woonachtige zanger stierf aan een hartstilstand. Kort daarvoor was hij nog buitengewoon optimistisch over zijn toekomst: ,,Ik heb het gevoel dat er nog iets gaat gebeuren met opa Duyn.'' En dat die opmerking vanuit een optimistische grondhouding voortkwam, blijkt voldoende uit zijn toenmalige toekomstverwachting: ,,Ik heb niet zo veel op met het artiestendom anno 2004. Ik zag laatst Jacques Herb nog zingen bij een voetbalwedstrijd. Dat hoeft van mij niet. Dat programma van de Tros met al die oud-artiesten 'Voor mijn fans'. Ik hoop niet dat ze ooit iets van mij uitzenden. Nee, als ik sommige collega's zie optreden 'Goedenavond Bolsward' 'Ik zie geen handjes.' 'Everybody happy?' Daar word je toch gestoord van? Als ik me maar happy voel. Daar heeft het bij mij altijd om gedraaid. Ik heb goed geleefd en dat wil ik nog een tijdje volhouden. Ik word namelijk 104 jaar. Ja, echt waar, dat voel ik. 104 jaar. Er gaat nog iets gebeuren. Het wachten is alleen maar op dat ene telefoontje.''
Het zou anders gaan voor de man, die op 31 maart 1937 in Haarlem werd geboren. Hij leek voorbestemd constructiebank-werker te worden, maar de muziek lonkte. Van Duyn was nooit een man, die zich prettig voelde bij het ritme van acht uur naar de baas en om vijf uur met de benen op de bank. In 1960 werd hij drummer van het Holland Kwartet. Het bracht hem onder meer naar Drenthe: ,,We moesten spelen in De Brug in Nieuw-Weerdinge. Snelwegen waren er nog niet. Na een dag rijden kwamen we er aan en we zeiden tegen elkaar: je zou hier godverdomme maar wonen. Daar moet je toch niet aan denken?''
Later zou hij er ruim zeven jaar wonen. Maar de onrust, die hem zijn hele leven achtervolgde, bleef: ,,Ik dacht dat ik hier mijn rust zou vinden. Dat ik hier dood zou gaan. Ik ben geen ontevreden man, hoor, dat niet, maar als ze morgen zeggen: Willem, we hebben een huis voor je in Portugal, dan ga ik.'' Waarbij het kaarsje van de hoop, net zoals bij zo veel uitgerangeerde artiesten, nog op een waakvlammetje staat: ,,Ik hoop nog op dat telefoontje. Waarbij ze me een miljoenencontract aanbieden. Nog één scheut om het laatste deel van de hypotheek te betalen.''
Eens stroomden die miljoenen binnen. Dat was na een periode, waarin hij heel wat bandjes had versleten. Waaronder de JayJays, waarbij hij in de voetsporen van Johnny Lion ('Zij dronk ranja met een rietje') trad. Dat werd geen succes, net zo min als zijn kortstondige bestaan als dj. In 1971 ziet producer Hans van Hemert wel wat in een duobaan van Van Duyn met Sjoukje Smit-van 't Spijker. Het duo Mouth & MacNeal is geboren. En ze maken met 'Hey you love' meteen een klapper. De internationale doorbraak volgt een jaar later met 'How do you do'. De kassa rinkelt vrolijk, want het stel bereikt zelfs de Amerikaanse top tien. Hello-A is de succesvolle opvolger. In 1972 krijgt het duo een Edison.
Dan volgt het Eurovisie Songfestival van 1974. Abba wint met Waterloo, Olivia Newton-John eindigt als tweede. Van Duyn en Sjoukje worden met 'Ik zie een ster' derde en hebben weer een internationale hit.
Het was in de wilde tijd van Van Duyn: ,,Het is eigenlijk een wonder, dat ik het heb gered. Ik zoop in die tijd ontzettend veel, daar doen andere twee mensenlevens over. Geen bier, hè, alleen maar whiskey en andere troep. Het werkte niet rustgevend op me.'' Later zou Van Duyn volgens eigen zeggen tientallen jaren geen rumboon meer aanraken.
De levensstijl van Van Duyn zorgde voor tweespalt in het succesvolle duo. Van Duyn, met een voorliefde voor het Nederlandstalige lied, ging verder met zijn latere echtgenote Ingrid 'Litte Eve' Kupp. Solo scoorde hij nog een hit met het autobiografische 'Willem'. Zijn laatste wapenfeit van betekenis beleefde hij in 1992 bij Normaal, als hij Bennie Jolink na diens verkeersongeval gedurende acht maanden vervangt.