Electric Tear

Electric Tear is de band van de gebroeders Den Tex. Ook Gerard Groothuys en Jaap van der Sluis zijn van de partij. Overige leden zijn Jaap van Beusekom (gitaar) en Jerry Jeltema (gitaar). Groothuys vertrekt en wordt opgevolgd door Harry Heeren. Another Roadside Attraction is een 'unplugged' afsplitsing Electric Tear, zonder Jan Piet den Tex, maar met Emile Den Tex (zang), Kees Maat (accordeon, toetsen) en Jaap van der Sluis (bas) aangevuld met John Schuursma (gitaar). De groep speelt veel voor de radio en wordt door Rick Zaal het huisorkest van de VPRO genoemd. Another Roadside Attraction is enkele jaren ook het huisorkest van Het Literair café De Engelbewaarder.


Bron:  NHD  zaterdag 22 februari 1975

Nog geen plaat gemaakt, toch vanavond een uur lang in VARA's "Nederpopzien": de uit Bergen en omstreken afkomstige formatie Electric Tear, verrezen op de overblijfselen van de eens zoveel succes voorspelde groep Tortilla. De gebroeders Emiel en Jan-Piet den Tex begonnen ongeveer een jaar geleden met Electric Tear. Aangezien er nog geen plaat te koop is, heeft de tv-uitzending als promotie voor Electric Tear geen bijzondere betekenis. Wel hopen de musici, dat "Nederpopzien" het uitzicht op een platencontract zal verbeteren, want de groep vindt het hoog tijd dat er een elpee opgenomen gaat worden. De gebroeders den Tex vormden ook de spil van de Bergense formatie Tortilla, die met de voortreffelijke elpee "Little Heroes" aan het begin van een reeks glanzende successen leek te staan. De prima landelijke klanken van dit debuut-album werden lovend besproken, maar de verkoop-resultaten bleven slecht.

Talent genoeg in Tortilla, maar toch geen echte doorbraak en opheffing in 1972, na twee jaar. Jan-Piet den tex: "Ik heb pas een jaar later de zaak wat geanalyseerd. Het ging mis door verschillende redenen. Het promotiebeleid van de platenmaatschappij, het management, onze onervarenheid met de popbusiness. Van de commerciele kant van de popscene hadden we helemaal geen kaas gegeten."
Na Tortilla volgde een periode, waarin Emiel en Jan-Piet ieder voor zich muzikaal bezig was. Veel oud en nieuw werk zetten ze op de band en Emiel probeerde na de single "City machine" een gelijknamige groep op te richten, maar ook dit liep op niets uit. Vorig jaar onstond het idee bij de gebroeders om toch maar weer iets vastomlijnds te beginnen. Dat  resulteerde in Electric Tear. "We maken nu geen plattelandsmuziek meer", zegt Jan-Piet, "we wonen nu allemaal in de stad en we maken stadsmuziek. Alles klinkt strakker en heviger dan bij Tortilla. Ik zou niet weten, hoe ik onze muziek precies zou moeten omschrijven."
Na geruime tijd repeteren in de Museumboerderij in Den Oever ging Electric Tear de buhne op om erkenning te krijgen. En dat is niet gemakkelijk, want  - vindt Jan-Piet - "we mogen dan interessante achtergronden hebben, voor het grote publiek zijn we onbekenden en dan kom je niet zo snel aan optredens."

Onderstaand artikel verscheen in het NHD van zaterdag 10 januari 1976