Stukje uit Peter Smit's overzichtsverhaal "Blokker Festivals"
Nooit meer zouden Ben Essing en zijn mensen er in slagen om deze faam nog eens te overtreffen. In 1965 – het tiende en laatste Festivaljaar – deden de organisatoren nog wel een ultieme poging om de naam van Blokker als festivaldorp opnieuw glanzend op te poetsen. Maar de artiesten, die al het voorgaande in de veilinghal zouden kunnen overtreffen – namen als Tom Jones, Elvis Presley, Rolling Stones en Frank Sinatra werden in de die tijd genoemd - bleken voor Blokker niet haalbaar te zijn.
Het laatste festival
Toch kwam er nog een laatste Blokker Festival. Dat begon in 1965 op Tweede Paasdag 19 april met een spektakel onder de naam ‘Beat, beat in Blokker’. Het speelde zich af in het kader van de Avro-jeugddag en dus in samenwerking met de Avro-radio en –televisie. De langharige Pretty Things uit Engeland brachten de met drieduizend tieners bezette veilinghal tot een woest enthousiasme, na een voorprogramma met onder meer Edwin Rutten, de Noordhollandse Marks en de Duitse Geschwister Jacob.
Een echte bende werd het niet. Ben Essing hield de gemoederen weer in bedwang, maar het lawaai was haast niet te harden. Jongelui dansten boven op van fruitkisten gebouwde torens, krijsten en gilden voor de televisiecamera’s en klommen tot in de nokken van de veilinghal. Maar hoe de jeugd ook genoot, het geboden programma werd er niet beter door.
In vele opzichten had het tweede bezoek van Louis Armstrong aan Blokker op Hemelvaartsdag 27 mei 1965 een revanche op het voorafgaande beatlawaai moeten worden. Dit gelukte slechts gedeeltelijk. De grote jazzmeester maakte een bijna onopvallende intocht. Een schrille vertoning vergeleken bij zes jaar eerder, toen diezelfde man met zijn intocht een heel dorp – en meer dan dat – op zijn kop zette.
Er kwamen maar drieduizend mensen, die zich in de halflege veilinghal – verdeeld over twee concerten – de handen warm klapten voor de duidelijk ouder geworden Louis Armstrong. Uiteraard was de geestdrift van het publiek groot, niet alleen voor de jazzlegende, maar ook voor zangeres Jewel Brown, die voor een hoogtepunt in zijn concert zorgde.
Ondanks de voetbalcupwedstrijd Inter Milaan-Benfica op de televisie, waren er ‘s avonds toch nog meer bezoekers dan ’s middags, maar dat nam de algehele indruk van een tanende belangstelling niet weg. De verklaring moest liggen in de verandering van de tijd. Jazzmuziek verloor de strijd tegen de keihard opkomende popmuziek. Het tijdperk van de toen 64-jarige Louis Armstrong liep op zijn einde. De festivalorganisatie zag dit terug in de koele cijfers: een nadelig festivalsaldo van twintigduizend gulden.
Dit verlies werd nog voor een deel goedgemaakt op de allerlaatste festivalavond. Een Beiers feest op 29 mei 1965, die uitstekend werd bezocht en waar de Oberbayerische Trachtenkapelle Feldwies de stemming voortreffelijk op peil wist te houden.
En daarmee kwam een einde aan een serie van tien Blokker Festivals. Ben Essing zelf ging wel door en zou later nog veel van zich laten horen. Maar de veiling ‘Op Hoop van Zegen’ zonk terug in de rustigere wereld van de handel in Westfriese groenten en fruit – voor zolang dat nog zou duren.