vlnr: Rob Seegers, Piet Ooijevaar, Piet Gildemeijer, Henk Geels, (bovenaan) Wil Buiter
Bron: Noordhollands Dagblad -Editie Schagen - Voorjaar 2007
' THE ROCKING FOUR PLUS EEN '
warmenhuizen - Herinneringen ophalen uit oude tijden. De mannen van The Rocking Four + één hebben er plezier in. ,,Want zo vaak spreken we elkaar nu ook weer niet.'' De band heeft in de jaren zestig en zeventig zo'n beetje heel Noord-Holland van muziek voorzien en kijkt daar graag op terug. ,,Man, wat hebben we eigenlijk een prachtige tijd gehad.''
Wil Buiter, Piet Ooijevaar en Henk Geels zitten rustig aan een kopje koffie in de tuin van Buiter in Warmenhuizen. Nu mannen van eind zestig, begin zeventig. Veertig jaar geleden de helden van de kroegen in heel Noord-Holland. Het drietal begon, toen nog samen met Joop Busch, in 1963 als de Rocking Four. ,,Maar eerst waren er De Warmorockers'', legt Buiter uit. ,,Daar zaten Piet en ik in. We hadden een paar keer opgetreden en begonnen toen toch wel te denken aan een serieus bandje. Met Henk en Joop hebben we toen The Rocking Four geformeerd.'' Het bleek een doorslaand succes. ,,Elke kroeg had in die tijd levende muziek'', verteld Geels. ,,Er was dus sowieso werk zat. Maar wat wij deden was anders dan er op dat moment gedaan werd. Wij waren een soort levende jukebox. We speelden de nummertjes die de mensen horen wilden.'' Ooijevaar vult hem aan. ,,Andere orkesten speelden meer klassiek materiaal. Zij speelden eigenlijk voor zichzelf. Erg netjes en mooi. Wij deden het anders. We speelden toen eigenlijk al de hits. Wij waren sterk in het aanvoelen van het publiek. Dat was best wel nieuw.''
Coverbandjes zoals we die nu kennen, waren begin jaren zestig nog helemaal niet zo logisch. Geels: ,,Ik denk toch wel dat wij een van de eersten waren die het zo aanpakten. We speelden gewoon wat het publiek graag wilde horen. En als dat vier keer hetzelfde nummer op een avond was, dan speelden we vier keer hetzelfde nummer op een avond.'' Oefenen deed de formatie niet zoveel. Buiter: ,,We waren natuurtalenten. We hadden het gevoel voor de juiste nummers, daarmee kom je al een heel eind.''
Geels: ,,Op een gegeven moment speelde er een donkere man met ons mee. Mister Slim. Hij stond staand te drummen, dat was ongekend. Hij was een hele verschijning. Dat ging zo een tijd goed. Hij was een behoorlijke mensentrekker. Dat ging als een lopend vuurtje. Tot we een keer in Oterleek moesten spelen. Daar kwam hij niet opdagen. Nooit meer wat van de beste man gehoord, sindsdien. Hij was er klaar mee, denk ik.''
Wat The Rocking Four daarnaast interessant maakte, was dat er op een breed instrumentarium gespeeld kon worden. Ooijevaar: ,,Ik speelde trompet, Wil kon ook met de trompet uit de voeten, maar speelde ook accordeon en elektrisch orgel. Henk speelde ritme gitaar en zong. Joop drumde. We konden zo al met al een breed scala aan muziek spelen.'' Ook het wisselen van kleding was voor de rockende vier een middel om het publiek in extase te krijgen. Geels: ,,We hadden allerlei ensembles. De ene keer stonden we in Mexicaanse kledij op het podium, met sombrero's en noem het maar op. De andere keer deden we gekke pruiken op en dosten we ons gewoon gek uit. Het werkte. De mensen vonden het prachtig.''
De kroegbazen konden de 'heftige' optredens van de band niet altijd waarderen. Buiter: ,,In Schoorl waren een keer 16 glazen kapot gegaan, op een avond dat wij er moesten spelen. Dat was uit den boze. We hoefden niet meer terug te komen.'' Geels: ,,We hebben overal gespeeld. We zijn een soort wandelende TomTom's. Ik heb zo'n ding in de auto niet nodig, want we kunnen het allemaal zelf wel vinden.''
Na vijf jaar was het voor drummer Joop Busch over in The Rocking Four. Hij werd vervangen door Piet Gildemeijer en niet veel later voegde ook Rob Seegers zich bij de band. Geels: ,,En waren we dus met z'n vijven. Dat werd dus The Rocking Four + één. ' Het was ook de tijd dat de band als beroepsmuzikanten verder gingen. ,,We kochten een oude Chevrolet en toerden daarmee door de polder. We hebben toen echt veel opgetreden. We waren populair. Waar wij stonden was het altijd vol. We konden haast een kermis verplaatsen van de ene kroeg naar de andere. Het ene jaar stonden we in een kroeg en daar was het vol. Als we het volgende jaar in een andere kroeg stonden, dan was het daar vol. We hebben een hoop geld verdiend, in die tijd.''
Na 1968 gingen Buiter en Gildemeijer verder als duo. The Rocking Four +één werd daarop gecompleteerd door Jitse Bijpost en Theo Dokter. Buiter: ,,Het was toen meer een band voor jongeren geworden. Er moest steeds harder gespeeld worden, dat wilde het publiek. Ik vond het toen wel welletjes en ben door gegaan met Piet. Daar hebben we trouwens ook behoorlijk wat succes mee gehad. Maar goed, dat is weer een ander verhaal.'
BIOGRAFIE
Toen er een vijfde muzikant moest worden aangetrokken veranderde de groepsnaam in 1966 van Rocking Four in de Rocking Four +1. De toenmalige bandleden Henk Geels, Piet Ooijevaar en Wil Buiter werden versterkt met de ex-Sea Side Side trompettist/saxofonist Rob Seegers en nieuwe drummer Piet Gildemeijer. Mooier heeft het instrumentale nummer Il Silenzio niet meer geklonken als Rob Seegers, samen met Piet Ooijevaar de blaasinstrumenten aan hun lippen zetten. Ondertussen leek de band wel op een bijenkorf met in-en uit vliegende muzikanten. We zetten alles eens op een rijtje:( met dank aan Piet Ooijevaar )
Bezetting 1966-1968: Wil Buiter, Henk Geels, Piet Ooijevaar, Rob Seegers, Piet Gildemeijer
Bezetting 1968-1971: Henk Geels, Piet Ooijevaar, Rob Seegers, Theo Dokter, Jits Bijpost
Bezetting 1972-1973: Piet Ooijevaar, Rob Seegers, Jits Bijpost, Wil Pennings, Auke Bremer
Bezetting 1974: Piet Ooijevaar, Rob Seegers, Jits Bijpost, Leo Kerseboom, Peter Pauwelsen
Deze laatste bezetting maakte voor het Philips label de single A toast to your father, een compositie van componist/teksschrijver Hennie Vrienten, die vijf jaar later geweldige successen zou halen met Doe Maar. Voor de B-kant Singer of a rockin'band tekende de Helderse muzikant Jack Beneker. De plaat werd geproduceerd door niemand minder dan onze nationale troubadour Boudewijn de Groot.
Kort na het uitbrengen van de singel in 1974 werd de naam veranderd in Shoreline ( zie daar )
Nog wat herinneringen van Piet Ooyevaar:
In de begintijd van de Rocking Four was de muziekinstallatie nog niet van zo'n hoge kwaliteit. Zo werd er op een zondagmiddag bij Roos In Schoorl gespeeld, waar de zang en een gitaar over een stereo versterker versterker met twee boxen van elk 18 watt ging. We mochten niet meer terugkomen, de muziek vonden ze veel te luid en er sneuvelden die middag 18 bierglazen! Als je nu bedenkt dat toen ik uit de band ging in oktober 1977, alleen mijn basversterker al 200 watt was.
De formatie Henk Geels, Theo Dokter, Rob Seegers, Jitse Bijpost en Piet Ooyevaar hebben samen veel pret beleefd. Na een druk kermisseizoen gingen we in de winter vaak een weekend over de dijk, zoals we dat noemden. We traden dan meestal op in Zuidlaren, Denekamp of Tolbert. Op de terugreis werd eens een weddenschap tussen Theo en Rob afgesloten, zo ook een keer op de Afsluitdijk. De uitdaging was als striker voor de bus, aldus geschiedde. Rob en Henk gingen uit de broek, lopend voor de bus en Jitse groot licht aan. De andere bands uit de Kop van Noord-Holland die ook huiswaarts keerden, reden ons toeterend voorbij! Theo had de weddenschap verloren. Maar gelachen hebben we wel.
Tijdens een eerse deuntje in zaal Jagerslust in Oudkarspel werd het Rob wel eens te warm. Nu wilde het dat op het toneel, pal achter de band, een luik was, waar je zo door heen kon en dat uitkwam boven een grote sloot. Op een gegeven moment was Seegers zoek, om een tijdje later lachend weer naar boven te klauteren na een verfrissende duik.
Een bijzonder avontuur vond plaats in Duitsland: de formatie met Wil Pennings, Auke Bremer, Jitse, Rob en Piet ( 1972-1973) werd gecontracteerd door een koppelbaas in den helder voor werk in een sjieke nachtclub in Hamburg. Er werden voor de gelegenheid mooie, op maat gemaakte kostuums aangeschaft bij Tip de Bruin in Amsterdam. Aangekomen in Hamburg hebben we eerst de boel opgesteld, en na wat gegeten te hebben ging de muziek om 23.00 uur van start. Jitse had er zin in, en ramde er lustig op los, maar tegen een uur of een kwam de Polizei binnen. De nachtclub was omsingeld door politie en rechercheurs met honden en die waren duidelijk naar wat koppelbazen op zoek. Einde optreden en einde Hamburg. Een illusie armer en een belevenis rijker is de band 's morgens weer huiswaarts gekeerd.
In de vijftien jaar die ik muziek maakte en vele kermissen heb gedraaid zullen er denk ik, in de Noordkop weinig cafes of dancings zijn geweest, waar ik niet gespeeld heb. Zo deden we in Schagen altijd een set met tweestemmige trompet, dan was de avond voor Nic. Raven geslaagd. Of op de kermis in Winkel: zaalhouder Piet oud beloofde de muzikanten nog een paar geslachte kippen mee te geven, maar hij had er nog geen tijd voor gehad. De afspraak was, dat Jitse ze twee dagen later zou ophalen. Ik zie zijn gezicht nog voor me: hij kreeg drie krielkippetjes voor vijf muzikanten !
We wisten de avond ook altijd naar een top toe te bouwen; eerst een setje pikante liedjes, daarna naar Zandvoort, de broekspijpen opgerold, de meiden op de rug en tot slot schuitje varen, theetje drinken. Succes verzekerd. Het verenbed in Burgerbrug was toch wel het summum, nog nooit zo'n bende gezien. Er kon geen pilsje meer getapt worden. Zo zijn er vele herinneringen, toen vond je het heel gewoon, maar door de muziek hebben we als muzikanten een speciale band met elkaar opgebouwd.
Van de vele belevenissen is de geschiedenis van het verenbed in Burgerbrug het fraaiste. De kermisstemming had daar een zeer hoog punt bereikt en dat resulteerde erin dat van de rommelzolder ( laten we zeggen door verdwaalde kermisgangers ) eerst een doos closetpapier werd gehaald die gebruikt werd als zaalversiering en daarna een oud verenbed, dat werd leeggeschut in de stampvolle zaal. Voor de kastelein was dat een kleine ramp, want de kermisviering moest worden stopgezet. Elk glas bier dat getapt werd kreeg onmidellijk een vlies van hele kleine beddeveertjes. Het onderhavige cafe heeft nadien lang de bijnaam gehad "cafe het Veren Bed "
Henk Geels, tweede van links
v.l.n.r. Piet Ooyevaar, Theo Dokter, Rob Seegers, Jitse Bijpost, Henk Geels
vlnr: Piet Ooijevaar, Jits Bijpost ( bovenaan), Henk Geels, Rob Seegers, Theo Dokter
vlnr: Rob Seegers, Piet Ooijevaar, Jits Bijpost, Auke Bremer, Wil Pennings
