http://www.musicfrom.nl/magazine/nieuws/10691/catfish-overall-winnaar-van-popmania.html
Update 20 september 2009
Biografie:De leden van Catfish klampen zich niet vast aan één stijl. Ren je het éne moment mee met snelle jazz, het andere moment zit je tot aan je oren in de vette funk. Als publiek moet je dus niet bang zijn voor wat muzikale ass-kicking. De muziek wordt continu anders omschreven: 'een fusion, funk, metal, jazzformatie' of 'de band vermengt pop en jazz met funky drum 'n bass' en dat niemand de stijl eenduidig kan omschrijven is, volgens de band, de juiste stijl.Van het maken van concessies wil Catfish niets weten. Het belangrijkste is dat de muziek het publiek aanspoort om na te denken zonder dat men stil kan blijven staan. En dat blijkt te werken. Dit resulteert in het feit dat deze band zowel op alternatieve jazz-getinte locaties speelt als op de commerciële podia. Sinds de korte tijd dat ze in deze bezetting het land in trekken hebben ze al diverse popprijzen in de wacht gesleept en wordt de speellijst snel groter. En wat de stijl betreft helpt Catfish een handje mee: ze noemen het Frunkjazz... voorlopig althans.
Volgens de bio klampen de negen leden van de formatie Catfish zich niet vast aan één stijl. Van jazz tot funk tot metal tot drum 'n bass; dat niemand de stijl eenduidig kan omschrijven is, volgens de band, de juiste stijl. Het doet hen alleen maar goed, zo staan ze op de commerciële podia, maar ook de wat alternatievere jazz-getinte podia. Het roze artwork van de cd gemixt met foto's van insecten laat ook totaal niet zien wat er te verwachten valt van de muziek.
Dan maar luisteren. De cd begint met een soort loungy drum 'n bass-nummer, gevuld met freaky sounds en rare geluidseffecten. De vocals zijn in dit nummer voor zangeres Mechtild van Oers, die ook het grootste deel van de lyrics schreef. De zang kan volgens ons stukken beter: haar stem is niet echt prettig om naar te luisteren, de zanglijnen boeien niet en haar uitspraak is erg Nederlands. En de hoge uithalen klinken heel dramatisch, alsof ze bij de opera zit. Misschien is dat ook nog één van de muziekstijlen, waar Catfish voor gaat?
De leukste nummers zijn eigenlijk de nummers waarin er gerapt/gezongen wordt door een mannelijke stem. Het blijft onduidelijk wie, want volgens het boekje leveren zowel gitarist Dylan Groot, drummer Maurice de Graaf als bassist Robert Kleen extra vocalen.
Verder is de cd eigenlijk een lange rit in een muzikale achtbaan, waar wij heel misselijk van worden. Het concept van alle muziekstijlen bij elkaar rapen lijkt leuk, maar volgens ons klinkt het als één grote chaos. En dat ligt aan de uitvoering, niet aan het idee. Elke muzieksoort die de Alkmaarders proberen, lukt namelijk net niet; de funk is geen echte funk en de echte jazz is ook nergens te bekennen. Het wordt gewoon nooit fijn om naar te luisteren.
Daarnaast klinken de meeste geluiden nogal nep en lopen de beats nooit lekker. Volgens de band spoort deze muziek het publiek aan om na te denken zonder stil te kunnen staan. Wij kunnen ons niet voorstellen hoe iemand hier op zou kunnen dansen, want er worden bijna alleen maar rare maatsoorten gebruikt en de muziek springt van de hak op de tak.
Het enige wat voor Catfish valt te zeggen, is dat de band origineel is. Maar er is volgens ons dus een goede reden, waarom dit nog nooit gedaan is.
aantal tracks: 7
