Bron: Dagblad van West-Friesland, oktober 2007.
’Van de Cousins naar Leicester Square was kleine stap’
Alkmaar - Op zijn zestiende werd Piet Balemans uit Hoogwoud muzikant. Nu is hij zestig en nog steeds muzikant. Zijn eerste echte band: Willy and his Cousins uit Hoogwoud. Vier jaar lang bepaalde die band de stemming op menig bruiloft en kermis.
Piet woont inmiddels al jaren in Alkmaar en vormt samen met Hans de Leeuw het duo Mijn broer en Ik. Terug naar 1956. Of liever nog een paar jaar eerder. ,,Ik kom uit een muzikale familie’’, vertelt Piet. ,,Als kind speelden we met mijn tante Riet op de accordeon en met neef Will Luiken op de piano. Eigenlijk is het daarmee allemaal begonnen. Ik kreeg een gitaar en het spelen erop had ik vrij snel onder de knie. Toen Will me vroeg om samen een bandje te beginnen, hoefde ik geen moment na te denken. Hij op orgel en ik en Jan Brouwer uit Midwoud op gitaar. ’’
Omgeschoold
In Spanbroek woonden ook nog twee neefjes van Will Luiken en Piet Balemans, Johan en Adrie Tol. Piet: ,,Johan speelde trompet. Maar dat instrument was uit. Dus hebben we die omgeschoold tot bassist en Adrie werd de drummer. Johan is inmiddels overleden. We speelden nummers van The Shadows en veel Tiroler muziek. Dat werd nu eenmaal gevraagd. En in no time bulkten we van het werk. Daar sta je dan als jochie te spelen. Van de kermis in Jisp tot aan Den Helder.’’
Na twee jaar hield Will Luiken het voor gezien. Zijn plek werd ingenomen door Willem Woestenburg uit Zwaag. Over de nieuwe ’Willy’ zegt Piet: ,,Willem was denk ik nog beter dan Will Luiken. Hij had een geweldig gevoel voor improvisatie.’’
Toch betekende de komst van Willem Woestenburg uiteindelijk het einde van Willy and his Cousins. ,,Johan en Adrie Tol waren toch de zwakke schakels in de groep. Johan was een gemaakte bassist. Hij had niet dat echte gevoel dat je voor het instrument moet hebben. Natuurlijk hoorde je dat, althans Willem en ik hoorden het. Voor de zaal kon je altijd wel wat bijsturen. En eigenlijk gold dat ook voor de drummer. Je moest veel corrigeren en dat begon ons twee te irriteren. En we werden het repertoire een beetje zat. Willem en ik wilden veel meer richting de stevige rock- en blueskant op.’’
In 1960 was het dan zover. Willy en de neefjes werden geschiedenis. Uit de as verscheen Leicester Square. ,,Dat was een kleine stap. Ik had nog een neef in Hoogwoud, Harry Schaafsma. Een prima gitarist en op bas speelde Gerrit Hemke uit Oostwoud. Ikzelf drumde ook. We speelden ruige blues, maar ook bij voorbeeld ’Black is Black’ van Los Bravos. Het leuke was dat we met dit repertoire toch overal werden gevraagd. Zelfs op kermissen. Terwijl we zo min mogelijk concessies deden. Dus een polonaise zat er echt niet in. Zeker niet in die tijd. Kijk alleen al naar de foto’s van bandjes uit die periode. De een keek nog ernstiger dan de ander. Dat hoorde zo.’’
Manager
Piet vervolgt: ,,We hadden zelfs een manager: Theo Smit, ook uit Hoogwoud. Ik weet niet of hij nou zo veel werk binnenbracht (lachje). Maar Theo zorgde er in elk geval voor dat er geld in de spaarpot kwam, waaruit we spullen voor de band konden kopen.’’
Een van de handelsmerken van Piet Balemans was zijn stem. Hij beschikte over een falset waarmee hij moeiteloos de hoogste tonen van onder meer Deep Purple’s wereldhit ’Child in Time’ haalde. ,,Ik kon behoorlijk hoog zingen’’, glimlacht Piet Balemans veelbetekenend. ,,Ik zou zo’n nummer nog wel willen zingen. Maar die hoogte haal ik niet meer. En ’Child in Time’ een paar toonaarden lager zetten, is heiligschennis.’’
Het succes van Leicester Square duurde een jaar of drie. Toen viel de groep uit elkaar. ,,Willem studeerde en we kregen allemaal verkering. Maar de band had een volle agenda. Wij zagen elkaar meer dan onze vriendinnen. Op een gegeven moment gaat dat wringen. Het betekende in ieder geval het einde van de groep. Ik weet dat Harry naar Spanje verhuisde en vandaar uit naar Engeland. Of hij nog iets in de muziek doet, weet ik niet. Wat er van de rest is geworden, is me niet duidelijk. Volgens mij ben ik de enige die in de muziek is gebleven.’’
Piet speelde vervolgens bijna tien jaar in De Spoetniks. ,,We speelden bijna zeven dagen in de week. Soms zaten we weken in Duitsland. En Texel niet te vergeten. Daar traden we weken achter elkaar op. Er waren zomers bij dat ik nauwelijks het eiland afkwam. Nu speel ik nog hooguit twee keer per week. Dat is genoeg.’’
LEO VAN GELDEREN
V.l.n.r.: Piet Baalemans, Johan Tool, Adrie Tool, Will Luiken (1963)
V.l.n.r.: Johan Tool, Wim Woestenburg, Piet Baalemans, Jan Brouwer, Adrie Tool (1966)
Bezetting:
Piet Baalemans (zang, gitaar) ex-Night Owls, naar Leicester Square Group
Jan Brouwer (zang, gitaar)
Wil Luiken (zang, toetsen, 1964-1966) ex-Night Owls, ook Duo Wil Luiken, naar Blue Stars
Adri Tool (drums) ex-Night Owls
Johan Tool (bas, trompet) ex-Night Owls, naar Duo Mozambique
Wim Woestenburg (zang, toetsen, 1966) naar leicester Square Group