Bron: Noordhollands Dagblad -Editie Schagen - Voorjaar 2007
HET DUO FOK EN SOK HAD EEN TALENT VOOR IMPROVISEREN
Hippolytushoef - Op geheel eigen wijze wist het duo Fok & Sok in de jaren zestig en zeventig bruiloften, partijen en kermissen op te luisteren. Op accordeon en drumstel brachten Fok Kuut en Ties Sok feestmuziek ten gehore. Op Wieringen - en omgeving - wordt nog wel eens gerefereerd aan hun befaamde meezinger 'Mosselen, mosselen, mosselen'.
Fok Kuut - eigenlijk Volkert, maar niemand noemde 'm zo - kreeg een accordeon toen hij veertien jaar oud was. Een hele investering voor zijn ouders, want 'er moest een koe voor van stal'. En daar ging Fok dan. Met de accordeon stevig vastgebonden op de fiets van Smerp naar Den Oever. Door weer en wind. Naar accordeonvereniging Avanti, waar hij leerde het instrument te bespelen.
En later fietste hij zijn optredens af. Hij trad op met meer ervaren, oudere muzikanten. Als de tijd anders was geweest, had hij waarschijnlijk geprobeerd er zijn beroep van te maken. Want in zijn hart was hij muzikant.
Anekdotes
Het is een van de anekdotes die Tiny Kuut-Doves uit Hippolytushoef zo oplepelt. Haar man is een paar jaar geleden overleden. Ze vertelt graag over haar man, maar zelf hoeft ze eigenlijk niet zo nodig met haar naam in de krant. Dat interview is ook niet nodig. Ze gaat overstag, omdat Fok het enig gevonden zou hebben, een plaats in de top vijftig. Ties Sok is nog in leven, vertelt ze, die woont in Swifterbant.
Fok & Sok hebben een kleine vijftien jaar bestaan. Maar het kan net zo goed twaalf jaar zijn. Daar verschillen de meningen over. Omdat er nou niet bepaald een precieze datum als start gezien kan worden.
Fok trad geregeld ergens op, maar het was vervelend dat er niemand voor vast was. Altijd moest hij er iemand bij vragen als hij ergens optrad.
Fok en Sok bevonden zich in dezelfde vriendenkring en waren dus bevriend. Bij vrienden thuis bracht Fok geregeld een riedeltje ten gehore en het viel hem op dat Sok dan leuk meedeed. Met zijn vingers op tafel trommelen en met zijn handen op zijn dijen slaan. Hij stelde Sok voor een duo te vormen en die dorst het wel aan. Als-ie uit de maat sloeg, moest-ie maar een harde mep op de bekkens geven of een extra klap op de trommel. Dat merkte niemand. Ze tikten een tweedehands drumstel op de kop en het duo Fok & Sok was geboren.
Fok was boer en Sok stond op de markt met wol, dus ze konden hun eigen uren bepalen. Voor Fok waren de optredens een welkome afwisseling en de pacht van de grond rondom de boerderij werd ermee betaald.
Het eerste optreden was tijdens carnaval. Zaten ze op een kar in de optocht te spelen tussen de dames van de plattelandsvrouwen. Vervolgens ging het rap. Ze werden gevraagd voor optredens tijdens bruiloften, partijen en kermissen. Ze gingen op verzoek naar de camping. Fok & Sok stonden voor vrolijke, Nederlandstalige nummers. De bruiloften waren steevast in de schuur in de zomer. Dan speelden ze op de dors. De koeien stond in de wei, dus de stal was mooi schoon.
Talent
Fok was niet zo tekstvast, maar hij had een talent voor improviseren. Hij bedacht ter plekke stukjes op mensen die in de zaal zaten. Het couplet van een lied was steevast hetzelfde, maar het refrein wisselde bij ieder optreden. Maar ach, als ge maar leut hebt.
Ook buiten de optredens om, toonde het duo een groot enthousiasme voor dingen om hen heen. Ze waren niet te beroerd om Sint en Piet te spelen. Dan gingen de overgordijnen in de voorkamer eraf, omdat die de juiste kleur rood hadden.
Trien
Maar op een gegeven moment was de koek op. Vanwege persoonlijke omstandigheden gaf Sok het spelen er aan. Fok koos weer voor gelegenheidsdrummers, waaronder één keer voor 'Crazy Eef' Bijpost. Ook begeleidde hij Wieringer cabaretière Trien van de Gest tijdens haar optredens. Twee jaar speelde hij samen met een zoon.
Zijn vijf kinderen waren meer sporters dan muzikanten. Het maakte Fok niet uit. Hij stond langs de kant bij voetbalwedstrijden en in de manege bij paardenconcoursen. Want hoewel hij vaak 's avonds op pad was, was Fok op de eerste plaats een trotse vader.
