Bloed en botten
PAUL ARNOLDUSSEN
Jackie Straight heet ze als ze zingt, Nynke Beneker (29) als ze hulp verleent. Want dat doet ze in het dagelijks leven, maar als het aan haar ligt niet zo heel lang meer. ''Zingen is het mooiste dat er is.''
Gisteren zong ze in het Parool Theater, begeleid door haar vader Jack op gitaar, twintig nummers, waarvan sommigen al zijn verschenen op de cd Fingerprints.
Eigen tekst, muziek van Jack, sing a song-repertoire. Je hoort de nummers voor het eerst en je denkt dat je ze al jaren kent.
Onopgesmukt was ze, maar soms ook pakt ze uit met een strijkkwartet en als het meezit ligt er binnenkort een hele bewegingstheatergroep aan haar voeten.
Ze heeft in verschillende bandjes gespeeld, maar ja, ze werd veel te vaak overstemd door de drummer.
Haar vader Jack overstemt haar niet. Nynke: ''Hij is een goede tweede stem, maar vooral een goede componist en een goede gitarist. Dat het mijn vader is, is alleen maar gemakkelijk.''
En Jack, hoe is dat, samenwerken met een dochter? ''Ik krijg stapels faxen toegestuurd, ze schrijft wat af hoor, en het zijn geen recht toe recht aan teksten. Je moet er moeite voor doen.''
Ze schrijft geen liefdesliedjes. ''Over elkaar, over mooie ogen en rozen, dat vind ik saai. Het moet verder gaan, dieper: bloed en botten, daar gaat het om.''
En veelal gaat het om de wat minder prettige kanten van het leven. ''Over de dingen die zeer doen, om vriendschappen die stranden, om het verlies van mensen, over de huid die openscheurt als je iets verschrikkelijks meemaakt.''
Waarom schrijft ze eigenlijk in het Engels, in je eigen taal kun je je toch veel beter uiten? Nynke: ''Nederlandse klanken zijn moelijker te matchen met muziek dan Engelse.''
Maar daarbij: ''Het wordt te heftig als ik het in het Nederlands schrijf.''
Ze schrijft wel gedichten in het Nederlands. ''Die zijn kort en bondig.''
In songs moet je meer zeggen, vindt ze, het verhaal moet bij één keer horen al duidelijk zijn. Dat heeft ook voordelen: ''Ze schrijven lekker uit.''
Ten slotte: het is bij Nynke Beneker niet louter zwaarmoedigheid. ''Ik ben verliefd, dus gaat het weer om die botten en dat bloed.''
© Het Parool, 4-9-2003
DESMET LIVE- RADIO UITZENDING 02/02/2006
Bloedband
Jack en Nynke Beneker gaan hun eigen weg in de muziek. Hij speelde in verschillende bands, componeert liedjes voor diverse artiesten en heeft thuis een opnamestudio. Zij schrijft al jaren teksten en heeft als popzangeres de nodige ervaring opgedaan.
Dat ze nu samen een cd hebben gemaakt, is volgens de twee zelf geen bijzonderheid. ,,Ik kan me niet heugen dat er hier in huis geen muziek gemaakt werd'', vertelt Jack Beneker. ,,Onze samenwerking is heel natuurlijk ontstaan, op basis van gelijkwaardigheid. Nu we ook met z'n tweeën optreden, merk ik dat andere mensen heel erg de nadruk op het vader-dochterverhaal leggen. Dat vinden ze interessant. Voor ons is het niet zo beladen.Toch heeft het wel degelijk voordelen, geeft hij toe. ,,Natuurlijk. Onze bloedband zorgt voor een grotere betrokkenheid. We schrijven en componeren vanuit een gelijke achtergrond, hebben een gemeenschappelijke geschiedenis. Dat maakt het makkelijk in die zin, dat je elkaar sneller begrijpt en aanvoelt wat de ander bedoelt. Haar teksten behoeven voor mij geen nadere uitleg.'' Ook Nynke maakt er geen sprookje van. ,,Mijn vader is een goede componist, gitarist en zanger. Daarom werk ik met hem samen. Dat we familie zijn, maakt weinig verschil. Het gaat toch om de liedjes en de muziek. Alleen ken ik hem natuurlijk mijn hele leven lang al, dat is met andere collega's niet zo. Over een aantal dingen hoeven wij het niet meer te hebben.''
En de samenzang is erg goed. ,,Genetische harmonieën, noemde Wim Noordhoek van de VPRO het, naar aanleiding van een optreden tijdens 'De Avonden'. Je kunt horen dat we familie zijn. We hanteren dezelfde vibraties en stemwendingen. Heel raar. Anderen horen dat vaak meteen, zelf zijn we ons er niet zo bewust van.''
Resultaat
'Fingerprints', te koop bij eetcafé De Kamer, is de eerste tastbare uitkomst van hun langlopende samenwerking. ,,We combineren al heel lang onze teksten en muziek'', aldus Jack. ,,Als we iets klaar hebben, leg ik dat vast in mijn homestudio. Iedereen die bezig is met een creatief proces, wil daar op een gegeven moment resultaat van zien. Al is het alleen maar om het aan anderen te laten horen. In eigen beheer een cd maken is dan de beste mogelijkheid.''
Het werd een bijzonder album. ,,Mijn wens was om een keer iets te doen met een strijkkwartet'', legt Nynke uit. ,,Pop en klassiek, dat vind ik zo'n ongelooflijk mooie combinatie. We hebben professionele strijkers gevonden die wilden meewerken. Mijn vader heeft de oorspronkelijke gitaarstukken van onze nummer uitgeschreven voor het kwintet. De arrangeurs Jorne Meijer en Gijs Kramer hebben het vervolgens op muziek gezet. Bij sommige optredens zal bovendien een bewegingstheatergroep meedoen, om het beeldend te maken.''
Als artiestennaam heeft ze gekozen voor 'Julie Straight'. ,,Dat vond ik mooi klinken. Ik kan in diverse samenstellingen optreden. Met mijn vader, met het strijkkwintet en met de theatergroep. Dat valt allemaal onder die noemer.'' 'Fingerprints' is geen afsluiting van de samenwerking tussen de Benekers. ,,Het stopt nooit, we gaan gewoon door. De cd is een stap onderweg.''
