Blues-en Poprock
In 1987, om precies te zijn in de nacht van 26 op 27 augustus, werd McNoise als naamloze band geboren. Op die avond speelde een gelegenheidsband op een patiëntenfeest in een groot psychiatrisch ziekenhuis met in de gelederen o.a. Stef Meijer (gitaar en zang), Rob Blom (gitaar en zang), Hans de Bruyn (bas) en Arnoud Simonis (drums en zang). Muzikaal klikte het tussen de vier en het dak werd er afgespeeld. In de nacht na dit feest besloten Stef, Rob, Hans en Arnoud om als vaste band verder te gaan. Ieder had al de nodige ervaring in eerdere bands. De band ging zich toeleggen op het spelen van vrij stevige blues en bluesrock. Naast het spelen van covers, begon de band ook eigen muziek te maken. De vele jampartijen in de oefenruimte waren de basis hiervoor. Maar er moest ook opgetreden worden en er werd regelmatig in kroegen en op feesten gespeeld. De band kreeg de naam Muziekbedrijf Scratch, dat niet veel later werd veranderd in simpelweg Scratch.
Door zijn verhuizing naar het oosten van het land moest Hans stoppen met de band en begin jaren negentig werd Dirk de Gooier als nieuwe bassist aangetrokken. Na een korte inwerkperiode van Dirk werd in 1991 een demo opgenomen, maar live optreden bleef toch de basis van Scratch. Een swingend optreden verzorgen was de kracht van de band. De reacties op feesten waren altijd goed.
Om nog steeds duistere reden werd in die periode de naam van de band veranderd in Boderk. Ergens dat jaar gebeurde het ook dat, na een optreden op een groot feest, de microfoon bij Arnoud werd weggehaald. De rest van de band vond het niet meer kunnen dat hij ook tweede stem zong; te vals en hij moest het maar bij drummen houden. Arnoud heeft later uiteindelijk toegegeven dat dit een goede ‘verbeteractie’ was.
Na een relatief korte periode met regelmatige optredens ging de band een jaar op een laag pitje omdat Arnoud in China verbleef. Na dat jaar wilde bassist Dirk wel weer eens wat anders en verliet de band. Arjan Meijer werd gevraagd bas te komen spelen. In het begin voelde Arjan zich als bassende gitarist wat onthand met slechts vier “van die hele dikke” snaren, maar leren kan ook snel. Na het vertrek van Dirk wilde de band ook van die vreselijke naam – Boderk – af. McNoise werd als passende nieuwe naam de band gevonden. McNoise ging zich toeleggen op het spelen van swingende Blues- en Poprock: “Gewoon lekker muziek maken” en, na de inwerkperiode van Arjan, werd er regelmatig opgetreden en aan het repertoire gewerkt.
In 2001 volgde de opname van de cd Live, what Life? In de studio werden 10 eigen nummers in één keer live ingespeeld, maar de band was niet tevreden met het resultaat en de cd werd nooit in omloop gebracht. Ook in dat jaar kwam Suzanne Gieling McNoise met haar stem versterken.
Een zangeres erbij is een hoofdstuk apart in de geschiedenis van de band. Al in de jaren negentig probeerde de band een aantal keer een zangeres aan te trekken. Goede zangeressen zijn moeilijk te vinden en keer op keer was het geen succes. De ene zangeres kon heerlijk de Blues zingen, maar pakte de Poprock nummers niet op, de andere zangeres kon een aardig popnummertje zingen, maar snapte weer niets van de Blues. En de volgende stond alleen maar met haar kont te draaien en dat was voor McNoise niet genoeg. Na deze niet succes verhalen stopte de band met het zoeken naar een zangeres: we zouden gewoon een gitaarband met z’n vieren blijven. Maar in 2001 speelde Stef en Arnoud, naast McNoise, in een gelegenheidsband (Suzie and the Proud Mary’s) voor Singeltunes (een jaarlijks muziekfestival in en van de Spoorbuurt in Alkmaar). In deze band was een hoofdrol weggelegd voor zangeres Suzanne, en dat was leuk. Zij werd benaderd of ze het ook eens bij McNoise wilde proberen. Het betrekken van Suus als zangeres had meer invloed op McNoise dan gewoon een 5e muzikant erbij: vrouwelijke zang in plaats van de wat rauwe bluesstem van Rob. Het geluid en de muziek veranderden. Het rauwe gitaargeluid dat McNoise kenmerkte werd iets minder, maar bleef heerlijk strak klinken, en veel teksten moesten van de mannelijke in de vrouwelijke vorm worden aangepast. Na een periode hard werken voegde dat goed en de band kreeg een wat melodieuzer geluid.
Na een lange staat van dienst stopte Rob in 2004 met McNoise. Hij was de sologitarist van het eerste uur en heeft 14 jaar bij de band gespeeld. Om de nog lopende optredens te kunnen doen speelde André van Rijswijck een tijdje als invalsologitarist.
Als vaste sologitarist werd daarna Dirk Zeeman gevonden, maar hij bleef niet lang in de band. In het najaar van 2005 ging de band weer op zoek naar een sologitarist. Na veel audities werd in Jogchum de Groot een passende sologitarist voor McNoise gevonden. In december kwam Jogchum bij de band en brak er weer een nieuwe fase voor de band aan. Na een korte inwerkperiode stond McNoise alweer op het podium.
Dit najaar neemt McNoise een studio-cd op met eigen werk. De release van de cd valt samen met het twintigste levensjaar van McNoise: 2007.
En McNoise swingt door.