Hier onder een stukje uit Peter Smit's overzichtsverhaal " Blokker festivals"
Gelukkig kon Blokker in 1963 weer echt trots zijn op z’n festival. Beroemdheden van werkelijk grote klasse traden op in de veilinghal, ook al was er na de eerste avond wel verschil van mening over de klasse van de heer Vince Taylor, een vertegenwoordiger van de ‘twist’-periode, die kortstondig bloeide in de overgangstijd van de amateuristische beatmuziek naar de professionele popmuziek.
Vince Taylor, gekleed in leer, behangen met kettingen, veranderde de veilinghal in een kokend Zuid-Amerikaans voetbalstadion. De remmen gingen los voor de ‘twisters’ en verscheidene malen moest Ben Essing het publiek tot bedaren brengen.
‘Taylor stelde zich aan als een idioot, vechtend met microfoon, kronkelend over de vloer. Logisch, dat dergelijk showwerk in extreme vorm excessen uitlokt’, konden we de volgende dag in de krant lezen. Maar de veilinghal kon wel een stootje hebben en zou bovendien in de toekomst nog heel wat meer te verduren krijgen…
Van Vince Taylor werd in latere jaren weinig meer vernomen, in tegenstelling tot een aantal vaderlandse artiesten uit het voorprogramma. Zoals het ‘sprieterige schoolmeisje’ Sandra Reemer (werd succesvol met zanger Andres), Johnny and the Cellar Rockers (Johnny was de kleine Jantje Akkerman, die een wereld-gitarist werd) en Rob de Nijs met zijn Lords (na een paar mindere jaren maakte hij een come-back voor altijd).
Echte klasse beheerste zeker de tweede avond van het festival. Drieduizend liefhebbers genoten in de veilinghal van Nana Mouskouri en Jacques Brel. Het pure talent van de Griekse zangeres, haar veelzijdigheid in vele talen, verrukte de massa. Het grandioze kunstenaarsschap van Brel liet de rillingen over de rug lopen.
Over het voorprogramma werd weinig vermeld. Toch bleven Conny van den Bosch en Gert Timmerman nog jarenlang bekend. De namen van imitator Menno Grondsma uit Bergen en zanger Piet Sybrandy uit Enkhuizen raakten eerder in de vergetelheid.
Op zaterdag 25 mei telde de veilinghal nog duizend bezoekers meer dan de voorgaande avond. Met vooral veel oudere muziekliefhebbers, aangetrokken door de komst van de Mastreechter Staar en Vera Lynn. De Engelse dame was er maar een half uurtje, waarin echter de geestdrift niet te stuiten was en zonder ‘Land of Hope and Glory’, gezongen samen met het Limburgse koor, mocht zij niet vertrekken. Evenals de Mastreechter Staar niet van het podium mocht vóór hun beroemde lied ‘De twaalf rovers’ door de veilinghal had geklonken.
De slotavond van ’63, uiteraard weer een Beierse avond, was in wezen een puur Nederlandse aangelegenheid met de Alpen Klänge Kapel uit Nijmegen en een muzikaal opwarmertje door de Volendammer harmonie Wilhelmina. Tweeduizend gezellige mensen brachten het totale bezoekersaantal op 12.000 en daarmee was het Blokker Festival weer eens volledig geslaagd.
